If who I am is what I’ve got and what I’ve got is lost then who am I? Gustong-gusto ko talaga itong message na ito sa book ni Stephen Covey na 7 Habits of Highly Effective People . Gagamitin ko ngayon para sa aking bonus blog, ang pag-ey-blog. Nalalapit na ang araw ng mga puso. Syempre makikibagay din ang blogspot ko sa occasion na yan. Kakaibang style ng blog ngayon at may participation from readers (sana). Pang bulletin to; sa mga oras na ito isipin mo ang taong crush/like/love mo at sagutin ang mga tanong na ito: • Anu-anong dates ang mahahalaga sa inyo? • Anong pinakagusto mong part ng mukha niya? Bakit? • Ilang oras ang pinakamatagal niyong telebabad at kailan iyon? • Anong favorite niyang pagkain? • Mahilig ba sya sa chocolates (Cadbury, flat tops, lala etc.) • On time ba siya sa mga appointments niyo o palaging ikaw ang naghihintay? • Galante ba sya o ikaw ang palaging nanlilibre? (Baka kuripot) • Anong pinakasweet na card ang natanggap mo galing sa kanya? • Anong common sa uga...
One afternoon, my colleague Thomas-Thomas approached me. Shiela, I didn’t know you can speak Cantonese. Since when? What are you talking about? I heard you and the cleaning lady talking to each other. Lei Ho Ma, Ho Ho And then? I only heard up to that. I see. You know Thomas-Thomas, after I said Lei Le and she responded in FULL Cantonese, I didn’t understand any single word. Contest Chair, my Fellow Toastmasters and guests, do you find it challenging to communicate using your second language? It was 8 years ago when I received an offer from a company in Bermuda, an English speaking Island. They were hiring me as an Accountant. While I was reading the contract, my academic report cards were flashing through my mind. Math, Algebra, Calculus, Financial Accounting, straight A’s. English, Grammar, Literature, Speech, straight C’s. I don’t like English and it doesn’t like me to. Even though I know it will ...
"So will it be: the last will be the first, the first will be the last." Mt. 20:16 Hello mga kablogs! Sobrang kakaibang mga araw na naman ang nagdaan. Unting-unti na lang talagang bibigay na ako pero salamat sa mga taong dumarating para mabigyan ulit ako ng buhay/pag-asa. Ilang gabi akong puyat na puyat at ang mahirap pa sa akin kapag lumagpas ng alas-12 at hindi pa ako natutulog, madaling araw na akong makakatulog at sobrang aga ko ring magigising. Ang hirap pang matulog nang maayos kasi ang dami-daming pumapasok sa isip ko. Ayay! Nakakatuwa lang si God kasi palagi akong bibigyan ng hint kung anong nangyayari sa paligid ko at maaaring mangyari. Kung naaalala niyo ang SUSI tragedy na naging dahilan nang nakitulog ako sa kapitbahay, muntik na namang mangyari kanina at may mas malala pa na hindi ako nadala-dala at palagi ko pa ring ginagawa. Sa sobrang dami ng dapat kong gawin at pagkatapos kong bumili ng mga pagkain (maraming buhat-buhat) isinarado ko na naman ang pinto ...
Comments