Bonus Blog

Hello mga kablog! Isang nakakaantok subalit datapuwat napakasayang araw sa inyo. Napuyat ako kagabi sa closing ceremony ng Chess Tournament sa Country Squire, Somerset. Ikukuwento ko ang naging experience ko. Matutupad na rin ang pangarap kong irelate ang chess sa life through this blog.

Mayroon akong 4 na natutunan sa Tournament na ito, ang PARK. Pagsubok, Alarm, Reason at Kaibigan. In general, ang larong chess ay para ring pagdedecide sa buhay natin. Dapat pinag-iisipan muna nating mabuti ang lahat bago magdesisyon. Isiping mabuti ang position ng mga pieces saka magmove dahil sa isang pagkakamali lang masisira na ang game.

Unahin na nating intindihin ang KAIBIGAN. Dahil sa tournament na ito, mas lalo akong napalapit sa mga kalaro kong sina Kennedy at Kuya Ruben. Si Kennedy ang naghahatid sa akin every Tuesday nights (around 10:30pm) pagkatapos ng laro. Lalo kong naramdaman ang kabutihan niya nang sinundo niya ako nong Sunday. Dahil late ng dumadaan ang bus sa lugar namin kapag holidays at Sundays, sinundo ako ni Kennedy at magkasama kaming nagtungo sa hotel. Sya rin ang naging service namin nina Kuya Ruben at Vanessa. Si Kuya Ruben naman ay bagong sali lang sa Club. Kahit baguhan lang, magaling sya sa chess dahil hilig talaga nya ang larong iyon nasa Pilipinas pa lang sya. Kuye Ruben reminds me of Tiyo Rey, makuwento, makaDiyos at palakaibigan. Nanalo sya ng $200 at ng figurine dahil sa kanyang kagalingan. Si Vanessa naman ay Kapampangang palangiti. Galing ako sa pagrerelax sa isang couch sa hotel nang magkatinginan kami. Dahil hitsurang Pinoy, nagngitian kami at nagkuwentuhan na akala mo ay matagal ng magkakilala. Ipinakilala ko rin siya kay Kuya Ruben. Kaya naging napakasaya naming tatlo kasama si Kennedy. Lesson 1: Habang naglalakbay tayo patungo sa tagumpay, God will send us friends na makakasama natin para magaan at masaya ang paglalakbay. Dapat lang ay buksan natin ang ating mga mata ng may ngiti sa ating mga labi para matagpuan natin ang mga kaibigang ipinapadala ni God.

Ang ikalawa naman ay ALARM. Para sa kaalaman ninyo ang bawat laro sa Tournamnet na ito ay inabot ng 5 oras o higit pa. Sabado ng hapon, pinlano kong magsimba kaya kailangan kong tapusin nang mabilis ang laban ko – mananalo ako nang mabilis, magpapatalo ako agad o magtatabla kami. Ang misa na dadaluhan ko ay magstart ng 6:30 kaya dapat 5:45 nagsisimula na akong tumakbo papunta sa bus stop dahil malayo ang simbahan doon. Sobrang higpit ng laban namin, complicated na position pero lamang ako ng isang pawn na parang ayaw ko munang umalis kaagad. Maniniwala ba kayo na biglang tumunog ang Fire Alarm at parang sinasabihan na kami na ievacuate ang lugar? Dahil sa tagpong iyon, inalok ko ang kalaban ko ng draw dahil wala akong balak magstay doon at hintayin na iclear nila kung bakit tumunog iyon. Hindi siya pumayag dahil makakain nya raw ang isang pawn ko which is magpapantay ang number of pieces namin. Kaya talilong ako sa paghanap ng papunta sa direction ng simbahan para comfortable akong maglaro at alam ko rin na may masasakyan ako. Bumalik ulit ako sa paglalaro at tumira na akala mo’y may nagdikta sa akin na iyon ang itira. Iniwan ko ulit ang kalaban ko at naghanap ng makakasabay papunta sa town. Halos lahat ng napagtanungan ko ay sa iba ang direction, mayroong malapit doon nakatira pero hindi pa uuwi agad. Nagdesisyon akong iend na ang laban kahit na talo ako basta makapgsimba lang. Pagbalik ko sa laro namin sabi niya tinatanggap niya ang “draw.” Thank God! Ang naging resulta? Nakarating ako sa simbahan before the time. Sa pagtanggap niya ng offer ko na iyon, napanalunan niya ang mga sumunod niyang laban against other players. Lesson 2: God will alarm us kapag nag-iiba ang priorities natin – kapag binabalewala natin Siya dahil sa mga makamundong bagay. Ngunit kapag inuuna natin Siya He will make all things beautiful.

Ang ikatlo ay PAGSUBOK. Isa sa mga players si M. Nadevelop ang skills niya sa pagsali sa mga competition noong bata pa sya, sa pagbabasa ng book at regular na pagpunta sa Chess Club. Masasabi kong mahusay din syang maglaro pero hindi pa niya kalevel ang mga rated players. Nang biglang itinapat sya sa isa sa mga rated players na si Neil. Si Neil din ang organizer ng event kaya sobrang kabado itong si M. Kitang-kita ko sa kanya ang paghihirap habang nakikipaglaban kay Neil. Maraming beses siyang palabas-labas dahil nawiwiwi sa sobrang tension. Magaling ang kalaban nya pero lumaban sya hanggang sa huli. Sobrang lakas sigurong manalangin ni M at naipanalo niya ang larong iyon. Natuwa sa kanya si Neil at bingyan din ng award na $100. Lesson 3: Malalaman lang natin ang ating kakayahan kapag isinabak na tayo sa mabibigat na pagsubok at nalagpasan natin iyon. Habang bumibigat ang ating pagsubok higit naman tayong tumitibay lalo na at kasama natin palagi si God.

Ang huli ay REASON. Si Larry ay isa sa mga Chess Club Officers. Siya ang nakaassign na magsolicit sa mga sponsors. Nakakuha sya ng mga items at ibinigay ang mga iyon sa mga dayuhang sumali sa Chess Tournament. Nong gabing namigay sya ng gift items sa mga bisita sinabihan ko sya kung puwede akong makahingi pero ang sabi niya sa mga bisita lang daw iyon. L Sa huling round ng chess, kami ang nagkalaban. Mapalad akong puti ang natapat sa akin kaya inatake ko ang puwesto niya. Kahit sobrang layo ng agwat ng rating namin, nahirapan din si Larry sa mga tira ko. Lumamang ako ng 1 piece at batid ko na ako ang mananalo sa larong iyon, nagsabi na rin si Larry na “This is your game Shiela.” Nang biglang nagkamali ako sa isang move na naging kabaligtaran ng lahat. Nanlumo ako pati na ang lahat ng mga nanonood sa amin na dapat ay ipinanalo ko ngunit natalo pa. Tinuruan ako ni Larry tungkol sa mga mali kong tira at sinabihan din na pagbutihan ko sa susunod. Sa huling usapan namin, binanggit ko ulit iyong bag. Humiling ako sa kanya na dapat mayroon din akong reward dahil nahirapan ako sa laban namin. Ano kaya ang naging resulta? Siyempre binigyan nya ako ng gift item na exclusive lang sana sa mga visitors. Lesson 4: Everything happens for a reason. It’s not important whether we win or not. The most important is the lesson we get from failure. Mistake is only failure kung hindi ka natuto sa pagkakamali mo. Mistakes are just opportunities for learning something new.