Low Point
"I say to you, rise, take up your pallet and go home." Mk.
2:11
Hello mga kablog! Naalaala niyo ba iyong sinabi kong “laptop-centered” sa isang blog? Aba, nawalan nga kami ng connection simula pa Sunday hanggang ngayon. Medyo naapektuhan ako kasi nga talagang nakadepend na ang gabi ko roon pagkatapos naming maghapunan. Mabuti na rin kasi napatunayan kong I will survive kahit walang laptop at naibalik ko pa iyong dati kong ginagawa gaya ng pagbabasa ng libro at pag-aaral ng chess. Yikes, parang nagrereview ulit ng Board. Kakaibang mga habits pero dyan tayo magpofocus this week. Sa ngayon, nagbabasa ako ang book ni Richard Carlson called Don’t Worry, Make Money. Maganda iyong book, basahin niyo rin. Tapos, one day nakabasa rin ako ng blog sa http://www.positivityblog.com/ tungkol sa low point.
Dumarating daw sa buhay ng tao ang low point at ang pag-attack sa point na iyon nagkakaiba ang Average at Successful Individual. Ibibigay kong halimbawa ang sarili ko. Alam niyo namang hilig ko ang chess at may pangarap akong gustong maabot. Para matupad iyon kailangan kong mag-exert ng extraordinary effort gaya ng palaging paglalaro at regular na pag-aaral para mas lalo pang matuto. Regular ko dapat na ginagawa iyon, nasa mood o wala sa mood; mainit o malamig; maaraw o bumabagyo; tama ang timpla o inaantok; at kung anu-ano pa. Ayun nga dumating ako sa point na parang tinatamad na ako. Mas mabuti pa noong hindi ako nagbabasa ng book, nakakapanalo ako pero kung kalian ako naging mas seryoso puro naman panalo – ang kalaban. Kapag natatalo ako, paconsole sa sarili na oks lang kung hindi nananalo, ang mahalaga ay natututo ako sa mga mistakes ko. Pero nong huli kong laro, nasabi ko kay Kennedy na “I’m tired of learning lessons.” Haaay. Kung gusto kong manatiling average chess player, hahayaan kong makasagabal ang moods ko para matuto pa lalo, gagamitin kong excuses para makaiwas sa pagbabasa ng books, pero kung gusto ko namang matupad ang pangarap ko, babangon akong muli. Susuungin ko ang lahat ng hadlang gaya ng ginawa ng paralytic na sa kabila ng dami ng tao gumawa siya ng paraan para makalapit kay Hesus. Natuwa tuloy sa kanya si Hesus kaya napagaling sya. “I say to you, rise, take up your pallet and go home.” Correct! Sa lahat ng pagsisikap at pagtitiyaga natin palaging may payback. If you are exerting 50% effort, 50% will get back to you. If you are exerting 101%, aapaw din ang magiging return sa iyo. Bow.
Dumarating daw sa buhay ng tao ang low point at ang pag-attack sa point na iyon nagkakaiba ang Average at Successful Individual. Ibibigay kong halimbawa ang sarili ko. Alam niyo namang hilig ko ang chess at may pangarap akong gustong maabot. Para matupad iyon kailangan kong mag-exert ng extraordinary effort gaya ng palaging paglalaro at regular na pag-aaral para mas lalo pang matuto. Regular ko dapat na ginagawa iyon, nasa mood o wala sa mood; mainit o malamig; maaraw o bumabagyo; tama ang timpla o inaantok; at kung anu-ano pa. Ayun nga dumating ako sa point na parang tinatamad na ako. Mas mabuti pa noong hindi ako nagbabasa ng book, nakakapanalo ako pero kung kalian ako naging mas seryoso puro naman panalo – ang kalaban. Kapag natatalo ako, paconsole sa sarili na oks lang kung hindi nananalo, ang mahalaga ay natututo ako sa mga mistakes ko. Pero nong huli kong laro, nasabi ko kay Kennedy na “I’m tired of learning lessons.” Haaay. Kung gusto kong manatiling average chess player, hahayaan kong makasagabal ang moods ko para matuto pa lalo, gagamitin kong excuses para makaiwas sa pagbabasa ng books, pero kung gusto ko namang matupad ang pangarap ko, babangon akong muli. Susuungin ko ang lahat ng hadlang gaya ng ginawa ng paralytic na sa kabila ng dami ng tao gumawa siya ng paraan para makalapit kay Hesus. Natuwa tuloy sa kanya si Hesus kaya napagaling sya. “I say to you, rise, take up your pallet and go home.” Correct! Sa lahat ng pagsisikap at pagtitiyaga natin palaging may payback. If you are exerting 50% effort, 50% will get back to you. If you are exerting 101%, aapaw din ang magiging return sa iyo. Bow.
Kung anuman ang objective mo gaya ng pagiging dean’s lister, pagkakaroon ng trabaho abroad, pagiging effective leader, pagiging magaling na teacher, pagiging active sa PYM, pagiging employee of the month at kung anu-ano pang pangarap sa buhay tandaan mong darating at darating ang low point habang naglalakbay ka patungo sa destination mo pero nasa iyong mga kamay kung magpapadala ka sa pagsubok o babangon kang muli.
Kung ang laptop-centered ay binanggit ko sa blog tapos nangyari. I will mention din ditto na lahat ng makakabasa ng blog na ito ay pagpalain pa lalo. Lahat ng nag-aalalang mwalan ng trabaho at lahat ng naghahanap ng trabaho ay makasumpong ng best job para sa kanila. Help us
God. Sama-sama tayong manalangin na gaya ng paralytic ibangon din tayo ni Hesus.
God bless you all.
P.S.
Happy Birthday AJ, Welcome back Nanay and Memey at Happy Anniversary Tatay.
Comments
Mayroon akong napanood na powerpoint presentation tungkol sa personality development. Collection sya ng mga inspiring quotes about life. Nakakatuwa kasi nakakainspire yung mga quotes. Kaya bilang regalo ko sa mahal nating author, I will make it sure na mairelate ko yung ilan sa kanila sa topics ng author nating mahal.
Namention ng ating mahal na author ditto sa blog na ito ang tungkol sa low point. Na darating sa ating paglalakbay sa buhay na makakaranas tayo ng kawalan ng pag-asa, katamaran, kapaguran, at kung anu-ano pang uri ng mga hadlang para magpatuloy tayo sa buhay.
Heated gold becomes ornament.
Beaten copper becomes wires.
Depleted stone becomes statue.
So the more pain you get in life, the more you become valuable.
Sa lahat ng ating mga nararanasan sa ating paglalakbay sa buhay, darating at darating ang low point na yun. Pero kung talagang gusto nating magpatuloy sa ating mga sari-sariling misyon, babangon at babangon tayo. Gaya ng quote sa itaas, lahat ng paghihirap natin ay may kabuluhan. Hindi tayo naghihirap para sa wala lang. Kung gusto kong maging Chessmaster tulad ng mahal nating author, dapat harapin ko ang pain na dapat palagi akong may time para makipaglaban, ang pain na matalo man ako ng kalaban at ang pain na mag-aral kahit parang paulit-ulit at nakakatamad. Kung gusto ko naman na maging successful writer ako, kahit na may low point na akala ko walang nagbabasa ng articles ko, haharapin ko pa rin ang pain na magpatuloy magsulat may makabasa man o wala.
Kung gusto nating maachieve ang kung anuman ang gusto natin sa ating mga buhay, we will face the pain of our low points. And only by that, we will become valuable. Kasama natin palagi si God sa lahat ng mga nangyayari sa ating mga buhay. May maganda Syang plan sa atin palagi. Nasa sa ating mga kamay na lamang kung gugustuhin ba nating sumuko o magpatuloy. Pero kung ako sa inyo, magpapatuloy ako palagi sa laban ng buhay. Naniniwala kasi ako na lahat ay may happy ending.
Bowowow.
Mahal naming author, mag-ingat ka palagi. Maraming nagdarasal palagi sa yo lalo na sa mga low points mo. Kasama lang natin palagi si God. Kaya magpatuloy ka lang sa paggawa ng mga nakakatouch at nakakainspire mong mga blogs ha.
God bless us all always.