YOU Broke My Heart but YOU Increased My Faith
So be alert, for the Son of Man will come at the hour you least expect. Mt. 24:44
November 24(25) ang araw na ngarag. Maulan at madilim ang paligid na animo'y nagluluksa ang langit sa aking pag-alis. (Feeling ko lang...)
Sobrang hectic ng flight schedule ko at narealize ko lang late na. Sobrang inis na inis ako sa mga negative na salita kunwari "I hope you don't miss your flight." Para sa akin dapat ay "you will catch your flight." Well, I'm so optimistic kaya binalewala ko pero may halong kaba pa rin kaya ngahanda naman akong mabuti.
Sobrang aga kong nakarating sa airport though late pa nga sa naunang plano. I've been waiting for hours sa gate 3 tapos malapit ng ang departure pero hindi pa rin nagbo-board hanggang sa naririnig ko na ang pangalan ko at tinatawag na ako at pinapapunta sa gate 1. Hay naku.
Iyong pinaka-inalaala kong flight na baka mamiss ko, ang aga ko pang nakarating. Salamat sa Diyos isang eroplano na lang tapos na ang kalbaryo sa missed flights.
Nong nakalipad na ulit, naisip ko na naman ang susunod na kabanata at bigla akong kinabahan kasi wala pa pala akong working visa. Baka hanapan ako ng return ticket eh hindi ko naman napaghandaan. Sobrang kaba, halu-halong pakiramdam. Lahat na yata ng santo natawag ko na makalusot lang sa immigration. Walang naging problema, mga worries ko hindi ko dapat ininda, nadagdagan lang tuloy ang mga wrinkles.
Nangyayari ang mga ito sa akin habang may nangyayari sa isa sa mga mahal ko sa buhay. Hingan ako ng tulong, hangga't kaya ng powers ko, tutulong ako. Pero bakit sa mahal ko, hindi ko matulungan ng "GUSTO KONG TULONG."
During the flights, I decided na magbasa ng books instead of wasting my time sa internet surfing. Binabasa ko ang Attitudes of Gratitude at Have a Little More Faith.
Kahit nagdurugo na ang puso ko sa aiport, isip pa rin ako nang isip na God has plans at everything happens for a reason. "Sinusubok Mo na naman ba ako? Imbes na magalit sa mundo, magpapasalamat pa ako? Imbes na iignore ko na ang mga nasimulan ko at maging bato na lang, itutuloy ko pa rin ba? Makakapagbigay pa ba ako ng inspirasyon eh feeling ko down na down ako? Anong gusto Mong sabihin? Anong gusto Mong mangyari?"
Hanggang sa nagedcide na ako na life must go on. Change plan, change direction. Sakay ng taxi at sinabi ko ulit sa sarili, "nakaya mo dati, napagtagumpayan mo, ngayon pa ba?"
Panibagong araw, panibagong buhay, panibagong pakikipagsapalaran. Isa sa mga sinasabi ng Attitudes of Gratitude, ang taong nagpapasalamat sa lahat ng blessings ni Lord, hindi na naiisip ang nakaraan at balewala ang kinabukasan. Maging thankful daw tayo sa mga blessings na natatamasa natin NOW - salamat at nakapagpahinga ako, salamat sa mga tumulong sa akin, salamat sa bago ko na namang karanasan.
Iyong tungkol naman sa faith, ang mga hindi magagandang nangyayari sa buhay natin ay hahayaan ba nating makabawas sa ating pananampalataya o gagamitin natin ito para lalong iproclaim God knows what is best. Hindi ko man inaasahan ang mga nangyayari sa akin, alam kong sa mga hindi inaasahang pagkakataong ito, si God ay palaging kasama ko.
So be alert, for the Son of Man will come at the hour you least expect. Mt. 24:44
November 24(25) ang araw na ngarag. Maulan at madilim ang paligid na animo'y nagluluksa ang langit sa aking pag-alis. (Feeling ko lang...)
Sobrang hectic ng flight schedule ko at narealize ko lang late na. Sobrang inis na inis ako sa mga negative na salita kunwari "I hope you don't miss your flight." Para sa akin dapat ay "you will catch your flight." Well, I'm so optimistic kaya binalewala ko pero may halong kaba pa rin kaya ngahanda naman akong mabuti.
Sobrang aga kong nakarating sa airport though late pa nga sa naunang plano. I've been waiting for hours sa gate 3 tapos malapit ng ang departure pero hindi pa rin nagbo-board hanggang sa naririnig ko na ang pangalan ko at tinatawag na ako at pinapapunta sa gate 1. Hay naku.
Iyong pinaka-inalaala kong flight na baka mamiss ko, ang aga ko pang nakarating. Salamat sa Diyos isang eroplano na lang tapos na ang kalbaryo sa missed flights.
Nong nakalipad na ulit, naisip ko na naman ang susunod na kabanata at bigla akong kinabahan kasi wala pa pala akong working visa. Baka hanapan ako ng return ticket eh hindi ko naman napaghandaan. Sobrang kaba, halu-halong pakiramdam. Lahat na yata ng santo natawag ko na makalusot lang sa immigration. Walang naging problema, mga worries ko hindi ko dapat ininda, nadagdagan lang tuloy ang mga wrinkles.
Nangyayari ang mga ito sa akin habang may nangyayari sa isa sa mga mahal ko sa buhay. Hingan ako ng tulong, hangga't kaya ng powers ko, tutulong ako. Pero bakit sa mahal ko, hindi ko matulungan ng "GUSTO KONG TULONG."
During the flights, I decided na magbasa ng books instead of wasting my time sa internet surfing. Binabasa ko ang Attitudes of Gratitude at Have a Little More Faith.
Kahit nagdurugo na ang puso ko sa aiport, isip pa rin ako nang isip na God has plans at everything happens for a reason. "Sinusubok Mo na naman ba ako? Imbes na magalit sa mundo, magpapasalamat pa ako? Imbes na iignore ko na ang mga nasimulan ko at maging bato na lang, itutuloy ko pa rin ba? Makakapagbigay pa ba ako ng inspirasyon eh feeling ko down na down ako? Anong gusto Mong sabihin? Anong gusto Mong mangyari?"
Hanggang sa nagedcide na ako na life must go on. Change plan, change direction. Sakay ng taxi at sinabi ko ulit sa sarili, "nakaya mo dati, napagtagumpayan mo, ngayon pa ba?"
Panibagong araw, panibagong buhay, panibagong pakikipagsapalaran. Isa sa mga sinasabi ng Attitudes of Gratitude, ang taong nagpapasalamat sa lahat ng blessings ni Lord, hindi na naiisip ang nakaraan at balewala ang kinabukasan. Maging thankful daw tayo sa mga blessings na natatamasa natin NOW - salamat at nakapagpahinga ako, salamat sa mga tumulong sa akin, salamat sa bago ko na namang karanasan.
Iyong tungkol naman sa faith, ang mga hindi magagandang nangyayari sa buhay natin ay hahayaan ba nating makabawas sa ating pananampalataya o gagamitin natin ito para lalong iproclaim God knows what is best. Hindi ko man inaasahan ang mga nangyayari sa akin, alam kong sa mga hindi inaasahang pagkakataong ito, si God ay palaging kasama ko.
So be alert, for the Son of Man will come at the hour you least expect. Mt. 24:44
Isang mapagpalang linggo sa lahat. Nawa'y dinngin ng Diyos ang ating mga panalangin.
Comments